Merry Christmas

Je hebt soms van die weken dat je wel wil, maar nergens aan toekomt.
Je van alles van plan bent, de geweldigste ideeën hebt, maar er gewoonweg niet aan toekomt.

Nu kun je er in mijn ogen twee dingen mee doen:
1. Balen, gefrustreerd raken.
of
2. Er maar bij neerleggen en go with the flow.

Ik heb voor 2 gekozen, maar ook dat is lastig, al leer ik het wel...
Er zijn de laatste weken een aantal ingrijpende dingen gebeurd. Dan wordt je toch weer met je neus op de feiten gedrukt en dan kom je erachter dat het allerbelangrijkste in het leven je familie is.
Dan vallen er weer een paar puzzelstukjes in elkaar en dan is het net of je weer verder kan.
Verder in je leven, maar ook met alles waar je mee bezig bent. Dan voel je rust en ruimte in je hoofd :).
Jammer dat er dan eerst iets ergs moet gebeuren voor je dit beseft, maar dit is ook het leven. Nu ik dit zo schrijf zit ik aan tafel achter mijn naaimachine, bezig met mijn allergrootste hobby. Zit ik naar een kerst cd te luisteren en bedenk ik mij ineens dat ik toch erg gelukkig ben. En dat ik ondanks alles een heel fijn leven heb, dat ik mij gelukkig mag prijzen met zo'n fijn gezin, familie, vrienden en werk waar ik mij helemaal in kan vinden.
Dit maakt dat de energie weer terug komt om verder te gaan met mijn hobby en dat mag ook wel weer want ik mocht van mijn lief voor kerst stof en patronen uitkiezen. Hij kon het er echter niet bij laten om erbij te zeggen dat ik dan wel tot 2030 projecten heb liggen.... maar hé van stofjes wordt ik ook heel gelukkig hoor :)

Voorlopig wens ik jullie fijne feestdagen en wie weet heb ik de komende weken nog ergens de tijd om iets te schrijven.

KLAAR!!

Eindelijk klaar.....Het is af! De voorlopige collectie poppenkleertjes, zodat de nieuwe poppen ouders hun poppenkind fatsoenlijk kunnen kleden.
          Wat een priegelwerk, maar ik moet zeggen het resultaat mag er zijn; complete setjes, broekjes, shirtjes, jurken, overgooiers, rokjes, korte broekjes (voor de zomer:)) en jawel ONDERBROEKJES....
           Ik was laatst op de lapjesmarkt in Utrecht en daar vond ik een mooie witte lap stof, ideaal voor onderbroekjes.
Ik vroeg aan de marktman of de stof rafelde (scheelt een hoop zigzag werk:)). De beste man vroeg waar ik de stof voor nodig had. Toen ik vol enthousiasme vertelde waar ik de stof nodig had keek de beste man een beetje raar op.
Ik gaf aan dat ik aan een metertje wel genoeg had en vroeg of ik een foto van hem en de stof mocht maken, hieronder ziet u de beste man:)

Ook moest ik nog even bedenken hoe ik de kleertjes ging presenteren.... Tot ik op een gegeven moment in de kringloopwinkel het perfecte poppen droogrekje tegen kwam. Onze jongste dochter en de buurvrouw haalde voor mij schoenendozen. Uit deze schoenendozen werden kleerhangertjes geknipt door mijn lieftallige echtgenoot en onze oudste dochter. Want zoals gewoonlijk, heb ik dit project een beetje onderschat.... Er ging toch ietsje meer tijd in zitten dan ik dacht!
Bedankt allen voor jullie hulp, het resultaat mag er zijn!!

De poppen kleertjes zijn vanaf nu te koop bij Blendut.

Feest!!!

Oke, het was een hele bevalling, maar ze zijn af. Al mijn 14 poppenkinderen die ik wilde maken…. In mijn hoofd heb ik natuurlijk nog meer ideeën. Maar laten we eerlijk zijn, 14 poppenkinderen is natuurlijk al heel veel. Je moet ze natuurlijk ook aankleden J en als ze op de plank bij Blendut staan, moeten de nieuwe poppenouders ook nog extra kleertjes hebben om hun poppenkindje aan te kleden. Deze kleertjes liggen vanaf volgende week op de plank bij Blendut. De poppenkinderen liggen vanaf vandaag in de winkel.

The making of....Selim, Mehmet, Carmen, Arthur, Lilly, Sean, James, Jill, Najat en Ali

           Hoe leuk is het dat, nadat je poppen klaar zijn die op de kinderen lijken, het briljante idee krijgt om poppen te maken van allemaal verschillende culturen die ons land rijk is. Verschillende ideeën kwamen boven; ik wilde graag Surinaamse, Turkse, Marokkaanse, Britse, Schotse en nog veel meer culturen gebruiken voor mijn poppenlijn. Dat gaat niet allemaal lukken, want in Nederland schijnen er zo'n 200 verschillende culturen te zijn. En dan moet ik daar een jongetje en een meisjespop van maken, dat zijn dus 400 poppen..... Mijn deadline is 1 november dus moet ik mij nu beperken tot de hierboven genoemde culturen.
           Natuurlijk wil ik deze poppen ook een certificaat meegeven waar hun naam op staat, wat ze lekker vinden om te eten, wat hun lievelingskleur is en wat ze later willen worden. Een hoop uitzoek werk dus. Alleen hoefde ik over de namen niet zo lang na te denken; ik werk met collega's met veel verschillende nationaliteiten. Maar het blijft wel lastig als je uit zoveel mooie namen kunt kiezen! Ook reis ik graag dus heb ik hier en daar wel wat opgepikt. Maar wat ze graag eten in een bepaald land (bijvoorbeeld in Schotland) is nog best lastig!
           Al met al weer een leuk project! Wanneer ze helemaal af zijn laat ik jullie het resultaat zien, hier alvast wat making of foto's en ik....ik ben al helemaal verliefd op ze!

Even voorstellen

     Ik ben Fren, 41 jaar, moeder van drie kinderen (20, 19 en 12 jaar) en sinds een half jaar een tweede zoon (van 21 jaar) cadeau gekregen. Moeder van hondenkind Simon (8 jaar) en lieftallige vrouw van een nog lieftalligere man genaamd Fred, van 49 jaar (mijn grootste sponsor van al mijn hobby's).  Wat ik het liefste doe en leuk vind, kun je hieronder lezen;

Waar ik niet van houd en waar ik een hekel aan heb, zie ook hieronder;

    Ik werk als zuster in een verpleeghuis op een afdeling waar dementerende en mensen met een lichamelijke beperking wonen. Mijn werk is leuk, maar nog leuker vind ik mijn hobby's. Ik heb een goede vriendin, San, die ik regelmatig zie en waar ik mijn creatieve ideeën aan kwijt kan. We bespreken alles met elkaar, van uiteenlopende zaken en staan elkaar bij met raad en daad. Dat bespreken doen we meestal in ons favoriete koffiezaakje; Espresso Passion. Daar verkopen ze de lekkerste koffie van heel Nederland en omstreken verkopen, maar dat terzijde. Het koffiezaakje zit overigens onder de sportschool, waar ik tot voor kort lid van was en San nog steeds is (sorry San, ik houd gewoon niet van de sportschool).
     Daarentegen vind ik het leuk om hard te lopen. Dit doe ik met onze jongste dochter. De oudste twee en schoonzoon gaan wel naar de sportschool. Ik denk niet dat ze dit van mij geërfd hebben :). Ik weet eigenlijk wel zeker dat ze dat geen van beide van ons hebben, want mijn lief houdt van sport kijken en dat beoefent hij bijna iedere dag vanaf zijn plekje op de bank. Nu kom ik op het punt om te vertellen dat ik dan heeeeel veeeel tijd overhoud, om te naaien, te freubelen, tekenen, en nog veel meer. Want ieder nadeel (geloof mij) heeft echt zijn voordeel! En een troost voor de jonge moeders... dat had ik vroeger ook niet, maar geloof mij... ooit.... ooit krijgen jullie ook meer tijd.